Four Weeks to go!

Weer de hoogste tijd voor een stukje Blog! Nog vier weken voor ons vertrek…Het schiet nu echt op. Zo ook alle voorbereidingen.
Na wat noodzakelijke downloads en enig gepuzzel (het lijkt de AH reclame wel), heb ik afgelopen week mijn paspoort opgestuurd om de verplichte visa aan te vragen.
Hopelijk laten ze ons het land binnen…
Ook heeft Andrea zich uit mogen leven op mijn haardos, echter het bleef bij een knipbeurt. De trafficlights wonnen het zaterdag van de highlights. Anderhalf uur heb ik erover gedaan om in Amsterdam te geraken…een misleidende TomTom was onder meer de spelbreker.

De oogmeting heeft zich inmiddels ook voltrokken. Of deze betrouwbaar is, moeten we nog maar afwachten…hevige schommelingen aangaande een scherpe blik. Ik hoop van harte dat ik met mijn nieuwe bril nu wel fraaie beelden op mijn netvlies ontvang en dat ook de kleine lettertjes mij duidelijk onder ogen zullen komen. Het leek mij handig en superhygiënisch om ook daglenzen aan te schaffen. Dertig paar in een zoutoplossing. Geen water of vloeistof nodig….easy!
Vandaag ben ik aan het proefdraaien…ze zijn niet alleen heel erg groot en soft, maar ook jeukend droog. Wat mij heel veel doet knipperen…Doe mij maar de vertrouwde Hard Ones. Ach, het zal wel wennen.

Een bezoek aan de apotheek voor het arsenaal aan malariapillen maakte mijn portemonnee zo’n 95 euro lichter. Naast de factuur voor de vaccinaties, wordt natuurlijk ook deze bon met de opdracht ‘Return to me’ naar de Agis doorgeschoven.

Buiten de woensdag kindermiddag, was het gisteren werkelijk een helse werkdag. In Ghana kennen ze vast niet zulke mondig zeurende en veeleisende patiënten…ppfff.
De knopen in mijn schouders bestempel ik inmiddels als zijnde krachtig getrainde schouderspieren. Je raakt eraan gewend. Na vier vlugge sealants in Gijs zijn dappere kindermondje onder mijn frequent gebiedende ‘Open…nog wijder open!’, nog even
mams in de stoel voor een controle. Naar zeggen hebben moeders altijd gelijk.
Het tandartsbezoek was inderdaad alweer twee jaar geleden, waarop zij gekscherend eraan toevoegde: ‘Dochter verwaarloost moeder’…De schade viel gelukkig mee. Binnenkort nog een ‘oplap en herstelbeurt’ zodat zij nog een lange tijd knap kan blijven lachen.

De regen nodigde achteraf beslist uit voor een glaasje wijn en een warme hap. Het was alweer een tijdje geleden dat ik zo uitgebreid en smaakvol had gekookt. Gelukkig kijk ik regelmatig naar ‘Wie is de chef’ en ‘Over de kook’ waardoor we, op tijd en het varkenshaasje niet doorgeslagen, aan tafel konden. Inmiddels was ook pa vanuit Amersfoort aangeschoven en deden vermakelijke ziekenhuisverhalen de ronde. Met de bordjes leeg en het buikje rond, moesten nog een tweetal afritsbare broeken afgespeld worden (één Jut & Jul broek, want pa heeft dezelfde!). Voor de nauwkeurigheid daartoe ook mijn reisschoeisel (snakeproof) aan de voeten. De broek zat mij zo ongeveer onder de oksels…Laat ‘m liever wat zakken hoor, ma! Tevens mijn verzoek aan Wil, de naai & knipschaar, om het gat in mijn favoriete shirt eveneens te dichten. Please!
De kaart van Ghana werd nog even bestudeerd met eveneens de mededeling dat collega Leenstra enkele tandheelkunde attributen aan het adres van mijn ouders had afgeleverd.
Naalden en verdovende middelen, slijpsteenolie en handschoenen maat small voor Azara.
Na nog wat andere vergaderpunten en met de vuile borden en pannen nog op het aanrecht, sloten wij deze gezellige avond af.

Keep in touch!
Set