Afgelopen weekend ben ik mij gaan inlezen voor ons Ghana-project…beter een groots avontuur te noemen. Google is daarbij natuurlijk een geweldig medium om je te oriënteren! Het leuke ervan is dat het ene zo mooi in het andere grijpt en zodoende een oneindige bron aan informatie en verhalen oplevert…Je raakt simpelweg niet ‘uitgegoocheld’. Het maakt je hongerig naar meer!
Als kind was ik nooit zo geïnteresseerd in aardrijkskunde en geschiedenis. Het boeide me niet en bovendien blonk ik beslist niet uit in deze vakken. Vaag herinner ik mij een aardrijkskundevraag van de middelbare school: Waarom vinden we in Friesland zoveel meer koeien dan in Arnhem? Mijn antwoord in die tijd: Omdat het daar zo lekker rustig is! Destijds in mijn ogen een logische gedachte.
Zo ook, afgelopen zomer in Friesland, heerlijk rustig tussen de koeien…waar ik, op aanraden van mijn Nederlandse collega-vrijwilligers, was begonnen met het lezen van het boek van Arthur Japin, ‘De zwarte met het witte hart’…een roman met historische inslag, voor mij geen doorkomen aan. Verward door allerlei jaartallen en flashbacks, dagboeken…de razendsnelle overgangen tussen tussen Java, Delft, West-Afrika en Nederlands-Indië. De vele namen…wie was nu Kwame en wie was Kwasi…waren het broers of neven? Het boek werd achteloos door mij aan de kant gelegd en tot op heden niet meer geopend.
Maar nu, na het beginnen aan mijn onderzoek, ‘ontdekkingen omtrent Ghana’, kan ik haast niet wachten om het alsnog te lezen. Deze vierhonderd tellende bladzijden gaan beslist mee in mijn koffer!
Tot voor kort reikte mijn kennis niet verder dan dat Ghana in West-Afrika ligt, grenzend aan Togo, Burkina Fasso en Ivoorkust, met een tropisch klimaat en twee regenseizoenen. Behorend tot de vijfentwintig armste landen van de wereld….Maar er is veel meer over dit land te vertellen…Er gaat een wereld voor mij open….Wie reist er mee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten