Dasuba...Goedemorgen!!

Voor het eerst viel ‘s avonds de stroom uit. Op de tast naar mijn kamer voor mijn LEDlamp....een geweldig ding met een wijd bereik. Joyce kwam eveneens aangesneld met een olielamp. Een knus tafereel. Op dat moment deed pa samen met Dr. Mustafa een spoed keizersnede bij een vrouw met fetal distress. Samen kregen ze het kind er maar niet uit. Het bleek achteraf een enorm waterhoofd te hebben. Het duurde even voordat de generator aansloeg waardoor de baarmoeder gehecht moest worden met het schijnsel van een mobieltje. Helaas was de baby niet levensvatbaar en het stierf in de Theatre.
Per dag doe ik een handjevol patiënten. Veelal tandvlees en botproblemen. Muren van tandsteen als gevolg van het niet frequent poetsen en de slechte waterkwaliteit. De mensen drinken niet zoals wij uit gebottelde flessen. Voor een tandenborstel is vaak geen geld. Men gebruikt een chewing stick (bij ons bekend als zoethout). Door erop te kauwen, wordt het uiteinde zacht. Met een waaier van haren kan gepoetst worden, echter volgens mij knagen ze slechts. Hierdoor zie je enorme erosie en slijtage op de kauwvlakken.
De voetbal heb ik naar de school gebracht vanwege de groeiende horde kinderen voor de deur. Ik was nog niet halverwege het schoolplein of ze stormden al juichend naar de open ramen en deuren....tot grote wanhoop van de juf die met een soort van zweepje voor de klas staat. Men gaat hier hardhandiger met kinderen om. Van een oorvijg links of rechts kijkt men niet op.
Terwijl de batik blouse voor pa in de maak was, even de markt op voor andere mooie stoffen.Deze wil hij graag dragen tijdens zijn laatste lesdag als ceremoniële afsluiting waarbij de studenten zullen zingen en dansen. Andere leuke snuisterijen, zoals bronzen beeldjes of kettingen, zijn hier haast niet te vinden. Misschien hebben we meer geluk wanneer we morgen een dagtrip langs wat dorpen maken.
Een half uurtje over om nog even de kroeg in te gaan. Tot onze grote verbazing troffen we daar onze vriendin van het internetcafé. Met een aantal andere gezinnen delen ze daar de binnenplaats van de kroeg. Ook hier is de wereld klein J
Ik had wat ballonnen in mijn zak gestopt. Vlug telde ik de kinderhoofdjes...precies tien. In allerlei kleuren voor elk één opgeblazen en natuurlijk even op de foto.
Tweederde van onze tijd zit er alweer op. Morgen vliegen de Fergusons weer terug naar Nederland en dus hebben wij het rijk alleen. Komende week moeten we erop toezien dat daadwerkelijk weer aangevangen wordt met de bouw van de nieuwe O.K met eind januari als opleverdatum.
Eindelijk de kennismaking met Vyda, de vertrouwde kokkin. Een meer doortastend type dan Joyce, die zich niets laat wijsmaken. Zij schijnt een stuk beter te kunnen koken. We laten ons verrassen.
De plannen voor het weekend zijn ook al gemaakt. Morgen een dagtour door de Upper East regio rondom Bolga. Het lijkt me erg leuk langs wat dorpen te rijden om weer andere dingen te zien. De hele dag verveeld in het guesthouse zitten, is zonde van de tijd. Zondag zullen wij ons aan een indrukwekkend kerkbezoek wagen.

Fijn weekend allemaal!

Set Xx

Om jullie een indruk te geven...vanmorgen liep ik hand in hand over straat met de kinderen. Ze aaien en knijpen je om er zeker van te zijn of je wel echt bent...een en al stralende smoeltjes om je heen. Goh, wat geniet ik er toch van om hier te zijn!