Een unieke ervaring.....

Drie weken op stap met je dochter naar een onbekend land met onbekende cultuur en werken in een ziekenhuis, wat op geen enkele manier te vergelijken is met de nederlandse situatie. Het overkomt mij allemaal en ik onderga het. Pas later zal ik het allemaal een plaats kunnen geven. Lisette heeft op haar weblog al heel veel inhoudelijks verteld. Tot nu toe zijn de ervaringen heel goed. Zij houdt mij goed in de gaten en stuurt bij waar het nodig is, want ik ben verstrooid genoeg om professor te kunnen zijn. Wat dat aan gaat lijkt alles prima te lopen. Gelukkig gaat het lichamelijk met ons behoudens kleine ongemakken ook goed. De muggen zijn niet echt hinderlijk zodat we de klamboes maar in de koffer hebben gelaten. Achteraf wel zonde van het geld. We moeten ons wel insmeren.
Wij zijn door het ziekenhuis en het personeel zeer hartelijk ontvangen. Iedereen doet alles om je het zoveel mogelijk naar de zin te maken en met alles te helpen. Je wordt er soms verlegen van en het wordt nog erger als je je gaat realiseren, dat je zo weinig voor ze betekenen kan omdat de mogelijkheden zo beperkt zijn en de outillage zo slecht is. Over belangstelling als gynaecoloog heb ik niet te klagen. Om de dag doe ik een spreekuur met soms wel meer dan 25 patienten. Veel mensen met infertilteits problematiek en reciderende abortus. Dat zijn nu juist groepen, waarvoor je in een ontwikkelingsland weinig kan betekenen. IVF kan alleen maar in Accra en is voor de gewone man niet te betalen. Ik ben dan ook steeds verheugd als ik iemand zie met een flink myoom of een prolaps, want daar weet ik wel weg me. Hoewel………….het werk op de OK niet eenvoudig is. Alles wordt onder spinale anaesthesie (ruggeprik) gedaan, wat een uterus extirpatie niet eenvoudig maakt, zeker niet als de patient ongeveer 100 kg weegt. Daarbij komt dat het het personeel er geen enkel idée van heeft wat voor instrumentarium je voor zo’n operatie nodigt hebt. Je mag dan voor een operatie grabbelen in een grote bak met de meest uiteenlopende instrumenten, waarvan de meeste nog versleten zijn ook. Op dit punt is nog erg veel te doen, maar het is de vraag of het beklijfd. Er zouden meer gynaecolgen uit Nederland of van waar dan ook moeten komen om de zaak te onderhouden. Gelukkig is er wel vicryl als hechtingsmateriaal, want ik was al bang dat er alleen met catgut gehecht zou moeten worden. Om de nacht voor de OK door te komen neem ik maar een megadonnetje en dat helpt een heleboel. Maar laat ik op houden met mijn gesomber. Het is ook genieten van de mooie vrolijke mensen in de meest prachtige gewaden, die je hartelijk tegemoet treden omdat ze blij dat je ze een beetje komt helpen.
Morgen ga ik beginnen met les geven. Al mijn inspanningen om het op powerpoint te zetten, blijken voor niets geweest te zijn want er is geen beamer. Dus het wordt weer gewoon met een krijtje op het bord. Ik kan echter wel de computer van de vrienden van Bawku gebruiken als geheugen steuntje, wat de terminologie in het Engels ook weer makkelijker maakt.
Er is nog veel meer te vertellen, maar ik ga er mee stoppen. Ik ben blij, dat Evelyn zich ook zo goed houdt en door onze vrienden niet vergeten wordt. De tijd vliegt hier voorbij en voordat je het weet zijn wij weer terug in ons kikkerland en dan is er veel om op terug te kijken en misschien ook wel weer om naar uit te kijken………..
Hartelijke groeten,
Gé