Voor onze begrippen is Bawku een dorp met een hoofdstraat die je gemakkelijk doorloopt. Vergeleken met Zebila is het een bruisende stad. Achteraf zijn we blij dat we niet in Zebila gestationeerd zijn. Daar valt echt niets te beleven. Schamele huisjes en armoe troef. Enig vertier ver te zoeken. Een leefomgeving welke beslist meer aanpassing van ons had gevergd. Ik weet niet of we dit overzien zouden kunnen hebben.
In Bawku worden we verwend met de dagelijkse markt, de kleine winkeltjes en kraampjes langs de weg. Het doorgaande verkeer bestaat uit gammele auto’s, blinkende motorbikes en glimmende fietsen. Overal waar je kijkt, zie je kinderen spelen....onder andere met oude banden en een stok. Gekleed in hun oranje bruine uniformpjes of slechts in een onderbroekje. Ze lachen en roepen naar je als je voorbij loopt. Oude mannen zitten in de schaduw onder rieten afdakjes of onder overkappingen met golfplaten. Omringd door ezels, geiten en kippen, kijken ze even op en knikken vriendelijk. Een groepje jonge vrouwen zit dagelijks geschaard rond een bord mens-erger-je-niet. Pruttelende pannen en smeulende vuurtjes. Op sommige stukken wordt je neus geprikkeld door de indringende zure geur van het open riool. Met ingehouden adem loop je snel door. Overal vind je lege plastic zakjes waaruit water gedronken wordt wat enigszins gefilterd is.
De wijze waarop de vrouwen gekleed zijn, is werkelijk oogstrelend. Het zijn veelal de meest prachtige vrouwen in kleurrijke gewaden en sierende hoofddoeken. De kleintjes worden in geknoopte doeken op de rug gedragen met twee bungelende zijdezachte voetjes aan de voorkant. Schattig en aandoenlijk.
Allerlei produkten staan uitgestald in de hoop verkocht te zullen worden. Watermeloenen, sinaasappels en limoenen. Brood en pinda’s. Maar ook in de trant van zeepblokken, rubberbanden, ijzerwaren en huishoudelijke apparaten. Werkelijk vanalles! Af en toe valt de mond open bij hetgeen passeert. Onder een luid gebler werd een levende geit op zijn rug achterop een bagagedrager rondgefietst. Ook worden dieren rechtopstaand vervoerd op het dak van een bus of onderin het kofferruim gestouwd. En let wel, die arme geiten blijven gewoon staan.
Eveneens onvoorstelbaar om te zien, is de hoeveelheid gewicht wat vrouwen èn kinderen op hun hoofd dragen. Een emmer water van twintig kilo welke ik met veel moeite kan tillen, kunnen zij met gemak bovenhoofds velen. Zonder te knoeien overigens. Dit geldt ook voor manden overladen met stapels groenten en fruit waarmee ze gracieus over straat wandelen.
De was doen ze, met zakjes OMO waspoeder, binnenshuis in grote tonnen of in het open veld bij de waterpomp. De natte kleren hangen ze te drogen over muurtjes en laag struikgewas. Rondom het ziekenhuis wordt door de familie voor de patiënten gekookt. Gezeten op matjes achter gasbrandertjes met keteltjes en pannetjes.
In de huizen wordt gekookt, gebraden en gefrituurd op hete kolen. Meester in de barbeque!
Pa was nieuwsgierig naar Pitu, het lokale bier. Bij het serveren van een oude gebruikte fles Dry Gin gevuld met een soort van warmborrelende oranje drap, zag hij er toch maar van af. Ik was blij toe. De eigenaresse van onze kroeg verraste ons met mooie handgemaakte armbanden en een ketting uit haar geboorteplaats. Ook had ze er één voor Flip. Ze had zijn naam ‘Philippe’ goed onthouden...wellicht had hij indruk op haar gemaakt. We beloofden haar bij thuiskomst hem het kado te zullen geven.
De armband van pa werd dusdanig passend gemaakt dat hij hem gemakkelijk af kon doen als hij opereert. Dank, dank, dank.
De maandag is begonnen. De week moeten we qua tijd goed indelen. Het is nog maar kort dag voor ons vertrek. Voor pa nog drie (mid)dagen lesgeven. Een ochtend poli en misschien nog twee ochtenden O.K. Woensdag staat Bolga op het programma. Het bezoek aan de afdelingen Gynaecologie en Tandheelkunde. Naar onze mening een verstandig idee. Misschien kunnen we er nog wat van opsteken wat betreft instrumentarium en organisatie. In Bawku moet nog heel wat veranderen en er is een grote behoefte aan goedwerkende materialen. Het is onder andere economisch gezien belangrijk om materialen in het land zelf te vinden.
Oh ja, tegenwoordig doen we na het avondeten een potje scrabble, uitgeleend door Dr Mustafa. Ik ben zelf niet zo’n spelletjesfreak, echter gisteravond was ik verheugd eindelijk als winnaar uitgeroepen te worden...met een giga woordscore haha!
Ciao!
Setje
In Bawku worden we verwend met de dagelijkse markt, de kleine winkeltjes en kraampjes langs de weg. Het doorgaande verkeer bestaat uit gammele auto’s, blinkende motorbikes en glimmende fietsen. Overal waar je kijkt, zie je kinderen spelen....onder andere met oude banden en een stok. Gekleed in hun oranje bruine uniformpjes of slechts in een onderbroekje. Ze lachen en roepen naar je als je voorbij loopt. Oude mannen zitten in de schaduw onder rieten afdakjes of onder overkappingen met golfplaten. Omringd door ezels, geiten en kippen, kijken ze even op en knikken vriendelijk. Een groepje jonge vrouwen zit dagelijks geschaard rond een bord mens-erger-je-niet. Pruttelende pannen en smeulende vuurtjes. Op sommige stukken wordt je neus geprikkeld door de indringende zure geur van het open riool. Met ingehouden adem loop je snel door. Overal vind je lege plastic zakjes waaruit water gedronken wordt wat enigszins gefilterd is.
De wijze waarop de vrouwen gekleed zijn, is werkelijk oogstrelend. Het zijn veelal de meest prachtige vrouwen in kleurrijke gewaden en sierende hoofddoeken. De kleintjes worden in geknoopte doeken op de rug gedragen met twee bungelende zijdezachte voetjes aan de voorkant. Schattig en aandoenlijk.
Allerlei produkten staan uitgestald in de hoop verkocht te zullen worden. Watermeloenen, sinaasappels en limoenen. Brood en pinda’s. Maar ook in de trant van zeepblokken, rubberbanden, ijzerwaren en huishoudelijke apparaten. Werkelijk vanalles! Af en toe valt de mond open bij hetgeen passeert. Onder een luid gebler werd een levende geit op zijn rug achterop een bagagedrager rondgefietst. Ook worden dieren rechtopstaand vervoerd op het dak van een bus of onderin het kofferruim gestouwd. En let wel, die arme geiten blijven gewoon staan.
Eveneens onvoorstelbaar om te zien, is de hoeveelheid gewicht wat vrouwen èn kinderen op hun hoofd dragen. Een emmer water van twintig kilo welke ik met veel moeite kan tillen, kunnen zij met gemak bovenhoofds velen. Zonder te knoeien overigens. Dit geldt ook voor manden overladen met stapels groenten en fruit waarmee ze gracieus over straat wandelen.
De was doen ze, met zakjes OMO waspoeder, binnenshuis in grote tonnen of in het open veld bij de waterpomp. De natte kleren hangen ze te drogen over muurtjes en laag struikgewas. Rondom het ziekenhuis wordt door de familie voor de patiënten gekookt. Gezeten op matjes achter gasbrandertjes met keteltjes en pannetjes.
In de huizen wordt gekookt, gebraden en gefrituurd op hete kolen. Meester in de barbeque!
Pa was nieuwsgierig naar Pitu, het lokale bier. Bij het serveren van een oude gebruikte fles Dry Gin gevuld met een soort van warmborrelende oranje drap, zag hij er toch maar van af. Ik was blij toe. De eigenaresse van onze kroeg verraste ons met mooie handgemaakte armbanden en een ketting uit haar geboorteplaats. Ook had ze er één voor Flip. Ze had zijn naam ‘Philippe’ goed onthouden...wellicht had hij indruk op haar gemaakt. We beloofden haar bij thuiskomst hem het kado te zullen geven.
De armband van pa werd dusdanig passend gemaakt dat hij hem gemakkelijk af kon doen als hij opereert. Dank, dank, dank.
De maandag is begonnen. De week moeten we qua tijd goed indelen. Het is nog maar kort dag voor ons vertrek. Voor pa nog drie (mid)dagen lesgeven. Een ochtend poli en misschien nog twee ochtenden O.K. Woensdag staat Bolga op het programma. Het bezoek aan de afdelingen Gynaecologie en Tandheelkunde. Naar onze mening een verstandig idee. Misschien kunnen we er nog wat van opsteken wat betreft instrumentarium en organisatie. In Bawku moet nog heel wat veranderen en er is een grote behoefte aan goedwerkende materialen. Het is onder andere economisch gezien belangrijk om materialen in het land zelf te vinden.
Oh ja, tegenwoordig doen we na het avondeten een potje scrabble, uitgeleend door Dr Mustafa. Ik ben zelf niet zo’n spelletjesfreak, echter gisteravond was ik verheugd eindelijk als winnaar uitgeroepen te worden...met een giga woordscore haha!
Ciao!
Setje
Hé Setje :-)
BeantwoordenVerwijderenJeetje wat een mooie verhalen zeg! Echt heel indrukwekkend! Als ik jou verhalen zo lees dan is het echt af en toe of ik ook even daar ben...echt super. Nog even en jullie zijn weer terug in Hollandia! Dus genieten nog even en nóg meer indrukken opdoen...We blijven je volgen ;-)
Dikke kus, xbix en Hen