Gisterenavond arriveerde Flip Kruyt vanuit Kumasi. Verrast was hij bij het zien van het onlangs gerestaureerde guesthouse. Vier nieuwe kamers voorzien van eigen douche en toilet. Uitwisseling van verhalen en ervaringen onder het genot van een biertje. We hebben gesmuld van de Ghanese spaghetti en de watermeloen. Tegen tienen kwam Dr Seidu met het operatieschema van Flip. Allemaal kleine ingrepen die eigenlijk niet de moeite zijn om voor uit te rukken, maar Dr Seidu is momenteel zo druk dat hij behoefte heeft aan wat lucht in zijn eigen schema. Hij is de enige algemeen chirurg in het ziekenhuis en werkt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Helaas voor Flip geen grote dingen echter ook dit doet hij met graagte.
Na een prima nacht en een stevig ontbijt, klopten de kinderen al aan voor een potje voetbal. Ze hadden gisterenavond mijn nieuwe aanwinst al in het vizier en hun hongerigheid naar de welbegeerde bal groeit met de dag. Ze zullen waarschijnlijk tot maandag moeten wachten.
Wederom kreeg ik bezoek van dezelfde dame van gisteren. Het hele gebeuren was over de stadsradio (megafoon op dak van auto) te horen geweest en zij waarschuwde mij voor de mogelijkheid dat men alsnog om de geheugenkaart zou kunnen vragen. Zij adviseerde mij om alles uit te printen en om een andere kaart met wat foto's in mijn camera te doen.
Het doet me allemaal meer dan ik had gedacht. Bang ben ik niet, maar je loopt toch met een onzeker gevoel over straat. Je hebt geen idee wat er in de hoofden van de bevolking omgaat als ze je zien. Voorlopig houd ik mij even gedeisd wat het maken van foto's betreft.
Het verbaasde mij dat mijn wachtkamer vandaag vol zat met patienten. De eersten die ik mocht helpen waren notabene militairen. De mitrailleurs werden in de hoek geplaatst naast de wasbak. Ik maakte er een grapje over ...' Otherwise I get scared!' Daar konden ze wel om lachen. Het was fijn om even aan de slag te kunnen. Een vrouw had zo’n enorme ontsteking aan haar wortelpunten dat ik haar jammergenoeg niet goed verdoofd kreeg. Onder luid geschreeuw slaagde ik er toch in om de kies in zijn geheel te trekken. De volgende was zo geschrokken van het gekrijs dat ze haast niet meer durfde. De kies was zonder pijn en moeite geëxtraheerd.
Tijdens de consulten loop ik toch tegen een aantal zaken aan waarvan ik denk dat het anders zou moeten kunnen. Praktischer en efficiënter. Bijvoorbeeld gebitsreiniging met handinstrumenten in plaats van met een slecht functionerende ultrasoon en afzuiger. De ultrasoon geeft een straal water waarmee je de tuin kunt besproeien. Ook weigert hij dienst als je hem een slag wilt draaien. Met de hand is het easier en sneller.
Ideeën genoeg, echter het moet haalbaar zijn. Komende weken zal ik beslist mijn gedachten erover laten gaan.
Morgenochtend worden we opgehaald door een driver om naar Tamale te gaan (drie uur hier vandaan). We hopen Dr Gandau daar te zien en te spreken. Vervolgens rijden we door naar Game Mole Park, een natuurreservaat. Flip reist ons achterna. Hij kreeg vanochtend nog een behoorlijk operatieschema in zijn handen gedrukt. Glunderend loopt hij rond, zaken aantreffend die hij zelden of nooit gezien heeft. Het is en blijft een uitdaging. Zondag hopen we weer terug te zijn.....dus de volgende weblog zal maandag verschijnen.
Fijn weekend!
Kus, Set.
Pa had een drukke ochtend...wel 23 vrouwen op consult....Volgende week zal ook hij een stukje op de weblog plaatsen.
Sai anjama = Good Bye in Ghanees :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten