In de namiddag teruggekeerd van Bolgatanga, de hoofdstad van de Upper Eastregio. We vertrokken een uur later dan gepland. Alfa, de driver, moest nog zijn zakgeld innen bij de kassier, voor onderweg. Ternauwernood had het eraan ontbroken dat geen enkel benzinestation brandstof zou kunnen leveren. This is Africa!
We hebben trouwens eindelijk weer zalig kunnen douchen gisterenavond...Eindelijk weer water....op en top wellness! De beentjes zijn weer zacht & glad...het haar glanzend in de krul....
Allereerst hadden we vandaag een afspraak bij de afdeling tandheelkunde. Ik keek mijn ogen uit hoe mijn plaatselijke collega de extractietang hanteerde....nauwelijks met enig geduld of beleid....patiënten in Nederland zouden allang luid protesterend de benen nemen.
In de afgelopen periode is het beeld van de tandheelkunde mij wel duidelijk geworden. Men heeft hier een totaal andere perceptie ten aanzien van pijn en duurzaam behoud van het gebit....First Aid Dentistry...pappen & nathouden en extraheren met hier en daar een tijdelijke vulling. Prior één is het hebben van geen pijn. In Bolga ligt het accent voornamelijk op maxillofaciale chirurgie (hoofd-halsgebied) en niet zozeer op de algemene praktijk. Het tweede ‘geval’ wat wij zagen, was uiterst interessant...een goedaardige gesteelde tumor onder de bovenlip. Dit had ik nog nooit LIVE gezien. Het was moeilijk om erachter te komen hoelang deze tumor er al zat. Uit angst dat de arts kwaad wordt op de patiënt, wordt hij zelden in vertrouwen genomen. Stukje bij beetje laat men wat informatie los. Het liefst tegenover de verpleegkundige. Deze tumor werd 1-2-3 even losgesneden van het bovenfront. Nader biopt was volgens hen niet nodig. Er worden veel hoofd-halstumoren gezien, evenals hazelippen en cysten. Verder nog wat trauma’s en schotwonden uit Bawku. Interessante cases en foto’s op zijn laptop. Graag zou ik de volgende keer een dag of twee met hem willen meelopen.
Op de afdeling Obstetrics werden we alleraardigst ontvangen door een leuke kerel, de gynaecoloog aldaar. Keurige wards variërend van één –en tweepersoonskamers tot meerpersoonskamers. Een moderne, niet al te grote O.K. Prima geoutilleerd met de juiste equipment en een gemotiveerd team. Naar onze mening zou dit mettertijd ook haalbaar moeten zijn in Bawku. Tevens zagen we nog twee nederlandse koppen voorbij schuiven. Na een kort praatje bleek dat deze twee verloskundigen in opleiding hier drie maanden stage liepen. Een leerzaam bezoek met uiteraard de vaste riedel: Samen op de foto en het uitwisselen van e-mailadressen.
Halverwege de middag waren we terug....vlug een biertje met zijdelings een blokje kaas en wat knabbels, alvorens het lesgeven op de Nursery school....De groep studenten is ietwat geslonken, echter nog steeds met volle aandacht.
Gisteren nog wat hilariteiten op de binnenplaats van de kroeg. De uitnodiging om een hapje mee te eten....Onder de deksel zwom een hele geit, inclusief ingewanden. Iekssss, No Thanks! Tevens kreeg ik nog een huwelijksaanzoek...haha...tall woman! Nu zijn de vrouwen hier over het algemeen vrij lang en slank....
Tja....het afscheid nadert....The Final of Bawku. Morgen nog een heel programma af te werken voordat de koffers weer gepakt gaan worden....Eigenlijk ben ik er nog helemaal niet klaar voor. Anderzijds is het ook fijn om weer naar huis te gaan en om alle indrukken en ervaringen met je mee te nemen. Boordevol verhalen! Ik kan het nog niet goed onder woorden brengen wat het met mij allemaal gedaan heeft, echter voor geen goud had ik dit willen missen....een enorme verrijking...om te koesteren.
Zoals ik al eerder zei: Stilletjes de voorbereidingen voor de volgende keer....iets wat ik mij al wel heb voorgenomen. I’ll be back!!
Vrijdagochtend rijden we weer naar Ouaga (Burkina Faso)...een rit van zo’n vijf uur. Hopelijk een middagje zwembad bij het Independence Hotel om vervolgens ’s avonds rond de klok van half elf in te stappen voor de vlucht naar Parijs. Zaterdag verwachten wij om ’s ochtends iets voor half 10 te landen op SPL – Amsterdam.....Pa verheugt zich nu al op een kipfileetje met boontjes....en ik zelf: Lekker Thuiskomen!!!
Liefs en een dikke kus,
Set & Gé.....Two Nasara
We hebben trouwens eindelijk weer zalig kunnen douchen gisterenavond...Eindelijk weer water....op en top wellness! De beentjes zijn weer zacht & glad...het haar glanzend in de krul....
Allereerst hadden we vandaag een afspraak bij de afdeling tandheelkunde. Ik keek mijn ogen uit hoe mijn plaatselijke collega de extractietang hanteerde....nauwelijks met enig geduld of beleid....patiënten in Nederland zouden allang luid protesterend de benen nemen.
In de afgelopen periode is het beeld van de tandheelkunde mij wel duidelijk geworden. Men heeft hier een totaal andere perceptie ten aanzien van pijn en duurzaam behoud van het gebit....First Aid Dentistry...pappen & nathouden en extraheren met hier en daar een tijdelijke vulling. Prior één is het hebben van geen pijn. In Bolga ligt het accent voornamelijk op maxillofaciale chirurgie (hoofd-halsgebied) en niet zozeer op de algemene praktijk. Het tweede ‘geval’ wat wij zagen, was uiterst interessant...een goedaardige gesteelde tumor onder de bovenlip. Dit had ik nog nooit LIVE gezien. Het was moeilijk om erachter te komen hoelang deze tumor er al zat. Uit angst dat de arts kwaad wordt op de patiënt, wordt hij zelden in vertrouwen genomen. Stukje bij beetje laat men wat informatie los. Het liefst tegenover de verpleegkundige. Deze tumor werd 1-2-3 even losgesneden van het bovenfront. Nader biopt was volgens hen niet nodig. Er worden veel hoofd-halstumoren gezien, evenals hazelippen en cysten. Verder nog wat trauma’s en schotwonden uit Bawku. Interessante cases en foto’s op zijn laptop. Graag zou ik de volgende keer een dag of twee met hem willen meelopen.
Op de afdeling Obstetrics werden we alleraardigst ontvangen door een leuke kerel, de gynaecoloog aldaar. Keurige wards variërend van één –en tweepersoonskamers tot meerpersoonskamers. Een moderne, niet al te grote O.K. Prima geoutilleerd met de juiste equipment en een gemotiveerd team. Naar onze mening zou dit mettertijd ook haalbaar moeten zijn in Bawku. Tevens zagen we nog twee nederlandse koppen voorbij schuiven. Na een kort praatje bleek dat deze twee verloskundigen in opleiding hier drie maanden stage liepen. Een leerzaam bezoek met uiteraard de vaste riedel: Samen op de foto en het uitwisselen van e-mailadressen.
Halverwege de middag waren we terug....vlug een biertje met zijdelings een blokje kaas en wat knabbels, alvorens het lesgeven op de Nursery school....De groep studenten is ietwat geslonken, echter nog steeds met volle aandacht.
Gisteren nog wat hilariteiten op de binnenplaats van de kroeg. De uitnodiging om een hapje mee te eten....Onder de deksel zwom een hele geit, inclusief ingewanden. Iekssss, No Thanks! Tevens kreeg ik nog een huwelijksaanzoek...haha...tall woman! Nu zijn de vrouwen hier over het algemeen vrij lang en slank....
Tja....het afscheid nadert....The Final of Bawku. Morgen nog een heel programma af te werken voordat de koffers weer gepakt gaan worden....Eigenlijk ben ik er nog helemaal niet klaar voor. Anderzijds is het ook fijn om weer naar huis te gaan en om alle indrukken en ervaringen met je mee te nemen. Boordevol verhalen! Ik kan het nog niet goed onder woorden brengen wat het met mij allemaal gedaan heeft, echter voor geen goud had ik dit willen missen....een enorme verrijking...om te koesteren.
Zoals ik al eerder zei: Stilletjes de voorbereidingen voor de volgende keer....iets wat ik mij al wel heb voorgenomen. I’ll be back!!
Vrijdagochtend rijden we weer naar Ouaga (Burkina Faso)...een rit van zo’n vijf uur. Hopelijk een middagje zwembad bij het Independence Hotel om vervolgens ’s avonds rond de klok van half elf in te stappen voor de vlucht naar Parijs. Zaterdag verwachten wij om ’s ochtends iets voor half 10 te landen op SPL – Amsterdam.....Pa verheugt zich nu al op een kipfileetje met boontjes....en ik zelf: Lekker Thuiskomen!!!
Liefs en een dikke kus,
Set & Gé.....Two Nasara
Lisette,
BeantwoordenVerwijderenWat een fraaie lichtinval op het jonge koppie van de bovenste foto! Ben benieuwd naar alle andere foto's en naar jullie verhalen.
Toen ik die prachtige tumor op de bovenkaak van die dame zag begonnen mijn vingers te jeuken.
In Nederland is het gebruikelijk de ogen af te plakken, maar ik verwacht niet dat je morgen problemen krijgt bij het passeren van de grens.
Ik wens jullie beiden een heel goede terugreis. Coen.