Moeders heeft grootse moeite met de hitte en zit voortdurend gekluisterd aan de de airco. Nog nooit zo´n verzengende hitte ervaren...Het is inderdaad erg heet, maar er zit niks anders op dan te stoppen met denken en het over je heen te laten komen. Gelukkig wist Vida het leed wat te verzachten door aan te komen zetten met twee pakken rode wijn. Als dank kreeg zij een hippe zwarte laktas en een stijlvolle ketting. Op haar beurt helemaal in haar sas :)
Vanmorgen kon ik eindelijk naar hartelust aan de slag. De eerste patiënt was een man waarbij ik vorig jaar al een kies bij had getrokken. Ik kon hem mij herinneren. Leuk dat hij de eerste was om samen met mij de nieuwe stoel in te wijden. Het is soms een raadsel om er achter te komen welke kies getrokken moet worden. Maar na enige spraakverwarring en een prima verdoving, de first pull out van vandaag! Next!!
Enigszins lachwekkend is de manier waarop Azara met de patiënten communiceert. Een dusdaninge omgangswijze die wij helemaal niet kennen. Ongehoorzame, jankerige kinderen krijgen al snel een ferme draai om hun oren. Ook volwassenen krijgen onverbiddelijk een snauw als zij niet meewerken....ondertussen blijf ik opschrikken van alle formaten hagedissen die langs mijn schoenen snellen. Ieks!!!
Zo volgden nog meer eenvoudige extracties, waaronder één met een verticale wortelfractuur bij een oudere moslim die een week lang heeft willen wachten op mijn komst. Ondanks de hoopvolle verwachting die men koestert, ben je helaas niet in staat om iedereen de noodzakelijke hulp te kunnen verlenen. Simpelweg omdat de middelen niet voorhanden of omdat er eenvoudigweg niets aan valt te doen. Met het laatste doel ik op de ´sensitivity´ veroorzaakt door gebitsslijtage ten gevolge van het overmatige gebruik van houten chewingsticks. Eén meisje moest ik doorsturen naar grotere steden, zoals Accra of Tamale. Ruim twee jaar loopt zij al rond met een locked jaw waardoor zij haar mond niet verder dan 5 millimeter kan openen. Ik kon niks voor haar betekenen. Ook zijn er mensen waar ik wel wat voor kan doen, echter vanwege hun angst voor extractie weigeren zij dit en kiezen voor de pijn.
Op de terugweg liet ik mijn gezicht nog even zien bij het kinderdagverblijf. Kindergeroep van´Nasara´, white (wo)men alom. Een van de leidsters, Alice, rende soort van hysterisch op mij af en sloeg uitbundig haar armen op mijn nek. Er kwam geen eind aan haar geknuffel!....en ik heb het al zo warm!
Zojuist mogen smullen van chicken, fried rice and the famous red sauce...even uitbuiken en dan nog een rondje Bawku City!
See you!
X ....Azara noemt mij 'Lizzy'...ik houd het op Setje :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten