dinsdag 16 november 2010

Uit de pen van Gé!

Terug in Bawku…

 
Bij een klein lampje van de noodverlichting, zit ik mijn eerste bijdrage te leveren aan de weblog van Lisette. De electra is al ruim vier uur uitgevallen. Geen airco, geen fan en ook geen koud bier. Het zweet loopt tappelings over mijn rug. De deur kan niet open aangezien er meteen een hele horde insekten binnenkomt, die nog nooit van Deetspray hebben gehoord. Wij kunnen alleen maar hopen dat het licht weer snel aangaat.


Wij zijn alweer 10 dagen in Ghana. De tijd vliegt om en voor je het weet, is het weer voorbij. Wij hadden ons goed voor bereid en wisten wat ons te wachten zou staan, maar het blijft toch Afrika. In de praktijk gaat het toch weer anders. Enerzijds blijkt er nauwelijks iets geregeld te zijn voor je komst, anderzijds is alles wat je voorstelt goed en proberen zij het je naar de zin te maken.


De eerste twee dagen zijn er ook een paar flinke decepties. De stroomvoorziening van het fraaie nieuwe Philips echo apparaat brandt bij de eerste demonstratie door en kan tot nader order niet gebruikt worden. Ik moet het dus doen met een kleine Chinese portable, die het overigens best lekker doet. Het is een grote aanwinst bij het doen van de polikliniek. Het leek mij handig om daar ook meteen foto’s mee te kunnen maken, maar dat is dan net weer een brug te ver. Fotopapier is niet beschikbaar,echter daar ga ik nog achteraan!


Helaas is de nieuwe OK nog niet betrokken. In al zijn fraaiheid staat hij daar ongebruikt te wezen. Essentiele apparatuur ontbreekt nog en het verschepen van OK-tafels vanuit Nederland is fout gelopen. Er staan twee tafels, maar deze zijn niet te gebruiken voor de door Ghanezen niet op te lossen problemen. Ik moet het dus doen met de oude OK! Tot mijn schrik brandde er nog maar een van de vier lampjes in de OK lamp. Vorig jaar brandde er nog 2. De keizersnede moest ik zo ongeveer op de tast doen, maar omdat ik deze ingreep wel vaker had gedaan was dat niet zo’n groot probleem. Ik moet er niet aandenken dat het laatste lampje uitvalt, want volgens de staf zijn de lampjes hier niet te krijgen. Ik ben aan het proberen deze uit Nederland te betrekken. Voor mijn aanwezigheid hier zal dat wel te laat zijn.


Ik voel mij echter zeer gesterkt door het beschikbaar stellen van het fraaie operatie instrumentarium, dat ik van de Rotary Club –Ede Hoekelum heb gekregen. Het was een heel gesjouw (meer dan 10 Kg), maar meer dan de moeite waard. Carolien Vervoort en Jan Middelhoven van het Ziekenhuis Gelderse Vallei hebben mij geweldig geholpen bij de samenstelling van de sets.

Vanmiddag heb ik ook weer les gegeven aan de verpleegstersschool (nurses trainingscollege). Evenals vorig jaar was het weer een groot genoegen. Meer dan 60 ghanese studenten zitten ademloos naar je te luisteren. De door mij voorbereide powerpoint presentaties gaan er in als koek. Je moet wel het geluk hebben dat de Electra niet uitvalt, want dan moet je weer verder met een krijtje. Volgens mij is onderwijs toch de belangrijkste missie. Eens zal het toch moeten aanslaan en zal er een een efficiente gezondheidzorg moeten onstaan. De weg is echter lang en vol frustraties!


Het is fijn dat Evelyn deze keer ook mee is. Zij houdt zich kranig. Er is hier verder weinig te beleven en het is echt bloedheet. Inmiddels is zij goede maatjes geworden met de housekeeper en ziet zij erop toe dat wij ons goed verzorgen. Tot nu toe mankeren wij gelukkig niets en hopen dat ook zo te houden. Al met al is het een uiterst boeiende ervaring. Wij proberen met onze activiteiten een steentje bij te dragen aan de gezondheidzorg in een prachtig land met een uiterst blijmoedige bevolking.

Groeten, Gé

Geen opmerkingen:

Een reactie posten