Laat de leeuw niet in zijn hempje staan!

Inmiddels zijn we na twee dagen reizen, gearriveerd in Bawku....Het voelt als thuiskomen. Een enerverende autorit van zo´n 15 uur, over begaanbare en onbegaanbare wegen. Een varieteit aan landschappen, weelderig groene heuvels, ondergestroomde gebieden en drogere vlakten. De hoge vochtigheidsgraad heeft gaandeweg plaatsgemaakt voor droge hitte. Het lichaam raakt al aardig geacclimatiseerd.
De zware regenval in Accra verhinderde alle mogelijke toegang tot het internet. Al het wel en wee van de afgelopen drie dagen hebben jullie nog van mij tegoed. Om niet te verdrinken in een stortvloed van woorden en verhalen, zal ik trachten kort en bondig te blijven....al zal dat niet meevallen, want het waren drie onvergetelijke dagen op een rij!


Allereerst de afgelopen zondag, die aanvankelijk zonnig en heet begon. Zwijgzame Steven bracht ons via een bumpy road en langs de kustweg naar National Park Kakum. Dit gaf ons nog een extra draai aan de genoten scrambled eggs. Moeders gewapend met een warme sjaal tegen het loeien van de airco.


Met een overdaad aan zweetpareltjes en al puffend, beklommen wij onder leiding van een gids, de vele trappen naar de Canopy Walk. Baldadig begaven wij ons over de wiebelende plankjes van de hangbruggen met prachtig uitzicht over de regenwouden. Evelyn met colaflesje en gestreken, katoenen zakdoekje tussen haar borsten. Beide handen nodig om zich vast te houden. Flora te over, fauna nergens te bekennen...op fladderende vlinders en legioenen van mieren na.


Vervolgens brachtten wij een bezoek aan het Monkey Forrest Resort. Zoals ik al eerder vertelde, gerund door een Nederlands echtpaar. Zeven jaar geleden zijn zij dit reservaat begonnen, om verlaten en gewonde dieren op te vangen. Eigenhandig hebben zij dit van de grond opgebouwd. Met hart en ziel zetten zij zich in voor alle dieren die door de lokalen worden binnengebracht. Hartelijk werden wij door de vrouw des huizes, een leuk bevlogen en gek mens, verwelkomd. "Zijn jullie hier voor vakantie of om te werken? Voor hoe lang? Drie weken? ....Dan hebben jullie nog geen recht op bitterballen!"....Bij het hek hangen vrolijk gekleurde, stenen leeuwenkoppen. Dit met de gedachte, ookal is hun leven nu in Ghana, dat zij voor Nederland altijd een plekje in hun hart bewaren: "Laat de leeuw niet in zijn hempje staan!"....En zo is het maar net, het zijn tenslotte je roots. Vol enthousiasme en met enige gekscherendheid, kregen wij een rondleiding over de vele hectaren waar alle dieren gehuisvest werden. We keken onze ogen uit bij het zien van de diverse apensoorten, katachtigen, aardvarkens, schildpadden, antilopen en krokodillen. Ter afsluiting mochten we smullen van de eigengemaakte bitterballen (op Ghanese wijze) en een koud biertje....een lief krabbeltje in het gastenboek achterlatend. Voor geen goud hadden we dit indrukwekkende bezoek willen missen!!


Als afsluiting van de dagtour, een zalige lunch bij het befaamde Hans Cottage Botel. Zowel een eetgelegenheid als een hotel, boven en omgeven door een meer. Op de kant liggen een aantal krokodillen te chillen die je kunt aaien. Al met al toch een beetje griezelig die klapkaken! Houd de bek maar dicht jochie!


Vervolgens hadden we het plan om snel terug te rijden naar het hotel voor een allerlaatste duik in het zwembad of wel in de Golf van Guinea! Thuisgekomen, pakten de wolken zich in allerijl samen en aanrukkende wind. Al snel vielen de regendruppels. Dan maar extra genieten van onze laatste avond en nacht in luxe....waaronder een lange warme douche!


Eerder was met Isaac Baba, manager van het Presby Hospital in Bawku, afgesproken dat wij op maandagochtend door één van de drivers in Elmina opgepikt zouden worden om ons vervolgens naar Bawuk te brengen. Zou hij op tijd zijn? In alle hitte, brachtten wij moe maar voldaan de laatste nacht door in Elmina Bay.....met het oog op de Noord-Zuidlijn door Ghana, maar dan in omgekeerde richting! Nog vele honderden kilometers te gaan....


Liefs, Setje