woensdag 10 november 2010

Mosquito's Everywhere!!!!

Na deze bevrijdende en behouden aankomst, zette wij ons allereerst neer op de veranda om enigszins bij te kunnen komen met een drankje en wat nootjes. Op het terras een verzameling aan stof antiek, houten gestoffeerde stoelen en een tafel. De plastic tuinstoeltjes die wij vorig jaar voor het guesthouse hadden aangeschaft, waren nergens meer te bekennen. Rara! Het zij zo...Al snel wisten de mosquito´s hun weg te vinden. Ze lusten mij weer rauw...in allerijl een greep naar de Deet spray!
Alvorens van de kookkunsten van Vida te mogen proeven, pakten wij onze bagage uit. Het leek wel een volksverhuizing! Alle kleding te klam en te vochtig om meteen op te kunnen bergen. De rest van de spullen kon wel worden geïnstalleerd, waaronder mijn favoriete iPod met speakers....Let's play the Music!


Na het nuttigen van ons eerste avondmaal (wederom een nieuwe ervaring voor Evelyn!), volgde een warme hereniging met Isaac Baba. Onder het vrolijke genot van een bakje koffie werd de voorlopige gang van zaken voor de komende weken besproken. Zoals gebruikelijk toonde hij op alle vlakken meer dan zijn bereidwilligheid. De laptop voor de Eye Clinic werd overhandigd en tevens werd het voorstel gedaan om, in overleg met de hoofdonderwijzer, voor de allerarmsten schooluniformen aan te schaffen. Bij het vernemen van het te besteden bedrag, begon Isaac te glunderen. Dat deed mij deugd!


Al vroeg op de avond, zochten pa en ma het bed op. Zelf wilde ik nog 'even' de drie afgelopen dagen verslaan voor de weblog. Tot op heden ben ik er nog niet in geslaagd om met de meegebrachte Vodafone dongel een internetverbinding tot stand te brengen. Het lukt ook niet om de bluetooth van mijn gsm en de computer elkaar te laten vinden. Ze vinden elkaar wel, maar ze binden niet. Ergernis alom! Tegen twaalven besloot ook ik de ogen te sluiten om na een paar uur alweer uit diepe slaap gerukt te worden door de wijdverspreidde gebedsoproepen van de moskee. Van verdere dromerijen liet ik mij niet weerhouden. Rond half zeven de haren gewassen onder de koude douche...weliswaar met shampoo, maar zonder sopontwikkeling...Pa eveneens uit de veren. Weldra de tassen gepakt!


Gezellig samen ontbeten. Ons verzoek voor some 'spread for bread' werd meteen ingewilligd door Vida met een snelle sprong op haar scooter. Boter om het brood wat smeuïger te laten smaken. Vervolgens zwaaide moeders ons uit in haar nachthemd!


Een korte wandeling naar het ziekenhuis met de nodige supplies onder de arm. De temperatuur was al behoorlijk aan het oplopen. Wederom blijde en bekende gezichten in de gangen en op de diverse Wards. "Hello my friend, hello Sistah!!"


Het nieuwgebouwde 'Theatre' (zo wordt de O.K. hier genoemd) is nog steeds niet in gebruik. Naar ik heb begrepen, is het wachten op de operatietafels. Na grondiger onderzoek blijken de verkeerde te zijn besteld!


Het is aanmerkelijk drukker in het Presby Hospital Bawku. Het heersende conflict is godzijdank wat naar de achtergrond verschoven. De sfeer is peaceful te noemen, zonder curfew en enige schietpartijen. De Mamprusi en Kusasi leven momenteel in harmonie met elkaar. Hopelijk mag dit blijven voortduren.


Terwijl pa samen met Dr. Mustafa de patiëntenronde ging lopen, bezocht ik de kleine Azara in de Dental Clinique. Het was leuk om elkaar na een jaar weer te zien. Winpini is met verlof. De behandelkamer was aardig opgeknapt en eindelijk voorzien van een betere wastafel waar je de handen onder kunt wassen. Over het functioneren van de airco valt niet naar huis te schrijven. Deze mist nog steeds daadkracht vanwege de openstaande raampjes, lijkt mij zo. Verder stonden er twee behandelstoelen in de kamer, overigens van betere kwaliteit dan voorheen. Tot mijn verbazing werd de beste van de twee niet gebruikt, maar daarentegen juist de stoel die slechts in één stand ligt en blijft! Heel wonderlijk!


Ondanks de omroepen over de stadsradio wat betreft de te verwachten aanwezigheid van een tandarts voor de komende weken, waren in geen velden of wegen patiënten te bekennen met kiespijn of wat dan ook. Hetzelfde gold voor pa zijn terrein, al zag hij wel een tiental vrouwen op de poli. Ook deed zich een probleem voor met de echo....een stroomstabilisator kwam onverwacht tot ontploffing wat de nodige paniek en rookontwikkeling veroorzaakte. Met 'buiten gebruik' als resultaat.


Het is fijn om nog een dagje te kunnen relaxen, maar morgen hoop ik toch echt wat te kunnen doen. In ieder geval Azara de beginselen bijbrengen van atraumatisch restaureren.....zonder boor!!!


Vanavond hoop ik toch de lucht in te kunnen....ook weer met wat foto's! Reeds 500 geschoten :)


Veel liefs uit Bawku,


Setje

3 opmerkingen:

  1. Wat bijzonder dat je dit doet, lijkt me zo dankbaar werk. Een hele belevenis om mee te maken ook bijzonder dat je ouders mee zijn.
    Wens je een geweldige tijd daar.
    Lieve groetjes Harold en Thera

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Set,
    Heb je zo ver gereisd, krijg je een koude douche zonder schuim! Waardeer je die warme straal weer, als je thuiskomt! Fijn te horen dat jullie het zo naar je zin hebben. Vermaakt je moeder zich ook wel een beetje overdag? Geniet maar van het heerlijke weer, ook al is het warm. Hier gaat het de komende dagen stormen en regenen.
    Ik begrijp dat je gefrustreerd bent van die dongel! Je kan je dan zo ergeren he! Maar laat je plezier er niet door bederven, alhoewel ik wel benieuwd ben naar je foto's.
    Nou wijffie, geniet! Doe je groetjes aan je ouders.
    Liefs,
    Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo Zo liset,

    dacht ik even dat je nog niet zoveel tijd had om al wat op je blog te plaatsen....
    Dat had ik dus mooi mis toen ik vandaag op de site keek.
    Ik hou niet van lezen maar dit was wel de moeite waard te lezen en dan dit keer lekker zonder boekpapier if you know what i mean..
    Fijn te lezen dat het goed gaat met jullie..
    Hopelijk heb je morgen wel patienten om aan de slag te kunnen..

    Veel succes !!
    Toedels.... Rachel

    BeantwoordenVerwijderen